Ook in dit bedrijf worden klachten, zoals vaak, niet serieus genomen door het management of door het Federaal Agentschap voor Gelijke Kansen op het Werk (EEOC). De klachten bleven onbeantwoord bij de verschillende officiële instanties. Het personeel in de VS nam het heft in eigen handen en ging over tot een staking, een primeur bij McDonald’s!
De actie vond plaats tijdens de middagpauze en dit in 10 steden tegelijk. Het werk werd neergelegd door vrouwelijke en mannelijke werknemers. Dit is nog nooit eerder vertoond in een sector die al zeer onzeker is: het minimumloon bedraagt over het algemeen niet meer dan 8 dollar per uur en vakbondsrechten zijn er soms onbestaande.
De terugkeer van de staking als strijdmethode benadrukt de centrale economische rol die vrouwen in het bedrijf spelen. Ze zijn niet langer onzichtbaar en vragen om fatsoenlijke en veilige werkomstandigheden voor alle medewerkers.
Ook in België zijn vrouwen oververtegenwoordigd in de meest precaire sectoren. Ontsnappen aan geweld is niet zo “gemakkelijk” omdat er altijd angst is om een job te verliezen. Volgens een onderzoek uit 2016 kreeg 40% van de vrouwen in de fastfoodindustrie in de Verenigde Staten al te maken met seksistisch geweld op de werkplek.
Gewone mensen kunnen in tegenstelling tot bijvoorbeeld actrices niet rekenen op de massamedia om hen te steunen in de strijd tegen intimidatie. Voor werkneemsters en werknemers is er een vakbond nodig die bereid is om hen te ondersteunen bij het indienen van klachten en om preventieve maatregelen te eisen. Nog voor het #MeToo tijdperk, was er de aanranding van Nafissatou Diallo door Dominique Strauss Kahn. De ondersteuning door de vakbond was voor haar cruciaal om naar buiten te treden. Campagnes die vrouwen oproepen om zich aan te sluiten bij een vakbond zijn essentieel om een sterke en eengemaakte beweging op te bouwen in de strijd tegen geweld op het werk en voor fatsoenlijke arbeids- en loonvoorwaarden. Dat geldt zeker voor onzekere sectoren waar vrouwen in de meerderheid zijn.