Verschenen op 19 januari 2022 in de categorie 
Geschreven door 
Tienduizenden mensen namen deel aan wakes en acties in alle steden en zowat elk dorp van Ierland, zowel in het noorden als het zuiden. Er waren ook grote acties van de Ierse gemeenschap in Londen, New York en Australië.
Door Keisha Taylor (Socialist Party en ROSA, Dublin)
Op woensdag 12 januari ging Ashling joggen en werd ze op klaarlichte dag vermoord in een brute aanval door een onbekende man. Het was de eerste vrouwenmoord van 2022 in Ierland. Ashling was onderwijzeres in een basisschool en was getalenteerd als muzikante en atlete. Ze was erg gelief in de gemeenschap. Op sociale media werd de hashtag #SheWasGoingForARun trending. Net als Sarah Everard had ze alles ‘goed’ gedaan om veilig te zijn. Maar dat was blijkbaar niet genoeg.
Impliciet in dit gevoel zit er een verwerping van de steeds terugkerende en hypocriete victimblaming die ook nu weer opduikt. Staatssecretaris Josepha Madigan van Fine Gael suggereerde dat vrouwen veiligheidsapps en noodknoppen moeten gebruiken. De reactionaire parlementair Michael Healy-Rae riep op om het dragen van pepperspray te legaliseren. Deze oproepen leiden tot verontwaardiging en spot. Vrouwen uit de werkende klasse beseffen dat het er niet toe doet wat het slachtoffer doet of kan doen, geen enkele vrouw of non-binaire persoon verdient het om te lijden onder geweld van mannen.
Een keerpunt
Tienduizenden vrouwen en jongeren, maar ook mannen en ouderen, stroomden vrijdag de straat op om de wakes voor Ashling bij te wonen. Deze werden georganiseerd door vrouwengroepen, sportclubs, buurtgroepen, feministische en antiracistische campagnes en alle denkbare groepen in het hele land om solidariteit te betuigen met de dierbaren en de gemeenschap van Ashling Murphy, en met alle slachtoffers van gendergerelateerd misbruik en trauma’s, waaronder de meest voorkomende vorm, die van partnergeweld.
Vrijdag verzamelden ongeveer 5000 mensen voor het parlement, de Dáil, en daarnaast waren er duizenden in Tullamore Town Park. Velen huilden of knuffelden elkaar. Er waren kaarsen, bloemen en zelfgemaakte borden. Traditionele muzikanten speelden de lievelingsstukken van Ashling terwijl de menige in stilte luisterde. Onder het verdriet schuilt een enorme woede en de wens om iets te doen om een einde te maken aan geweld op vrouwen. Sinds 1996 zijn er 244 vrouwen in Ierland om het leven gekomen. Geweld heeft ontelbaar meer vrouwen onmetelijk leed berokkend.
Volg Ruth Coppinger via Twitter
Deze ongekende uiting van solidariteit is een keerpunt. Het doet denken aan de reactie op de dood van Savita Halappanavar in 2012 als gevolg van het grondwettelijk verbod op abortus, dat in 2018 werd ingetrokken na jaren van strijd die door haar dood werd aangewakkerd. De acties onder de slogans “Ik geloof haar” en “Dit is geen toestemming” in 2018 waren belangrijke momenten in het opvoeren van de strijd tegen seksueel geweld en victim-blaming in Ierland, maar de moord op Ashling heeft een dam opengebroken. De weigering van vrouwen en gender niet-conforme personen om te accepteren in angst te leven, gedrag te veranderen om geweld te vermijden of gedwongen te worden wanhopig op zoek te gaan naar ondergefinancierde diensten, wordt nu breder gedragen in de hele samenleving.
Net als in 2018 hebben ROSA – Socialist Feminist Movement en Ruth Coppinger, voormalig parlementslid van de Socialist Party en vakbondslid in het onderwijs, snel gehandeld om acties te organiseren in Dublin, Belfast, Cork en Limerick. Het ging om staande acties met de nodige fysieke afstand, waarbij echter een platform werd geboden om uiting te geven aan de angst en woede. ROSA-leden, vakbondsmilitanten, vrouwen, niet-binaire activisten en anderen spraken over hun verdriet, hun ervaringen met geweld en de noodzaak van grootschalige culturele en maatschappelijke veranderingen in de strijd tegen vrouwenhaat en seksistisch geweld. Toen de sprekers hun solidariteit benadrukten in de strijd tegen alle vormen van seksisme, racisme en transfobie, werden ze onthaald op unaniem en luid applaus. De duizenden aanwezigen waren het erover eens: we moeten nu in actie komen zodat ‘never again’ een realiteit wordt.
Van geweld binnen het gezinnen, cat-calling en verbaal geweld tijdens het sporten, over online pesterijen tot seksueel geweld en spiking: deze kwestie moet uit de schaduw gehaald worden door op straat te komen. We moeten onze solidariteit betuigen met elk slachtoffer van femicide. Er mag geen enkel leven meer genomen worden. We zijn solidair met elke overlevende van misbruik en geweld. We eisen dat dit nooit meer gebeurt.
Om gendergerelateerd geweld echt aan te pakken, moeten we het ongelooflijke momentum benutten en kanaliseren in een duurzame beweging, georganiseerd in elke gemeenschap, school, hogeschool en werkplaats. Dit is nodig om de fundamentele verandering teweeg te brengen die nodig is om werkelijk elke manier waarop seksisme, vrouwenhaat en LGBTQ-fobie wordt gereproduceerd aan te pakken.
Tien jaar geleden, na de dood van Savita, zei een grote beweging “never again” en zwoer dat zo’n dood zich nooit meer zou herhalen. Wij willen nu hetzelfde – de enige passende erfenis voor Ashling.
De volgende stappen hiervoor zijn:
- Meer solidariteitsacties een week na de moord op Ashling op woensdag 19 januari om 16.00 uur in het hele land.
- Internationale Vrouwendag moet een belangrijke actiedag worden met protesten, betogingen, studenten- en scholierenstakingen en acties op de werkplaatsen die nu besproken en opgebouwd moeten worden.
- ROSA Socialist Feminist Movement houdt op donderdag 20 januari om 19.00 uur een online bijeenkomst om een campagne te lanceren voor een grote conferentie van vakbondsleden, vakbonden, vrouwen- en LGBTQ-organisaties, Traveller- en antiracistische organisaties, buurtcampagnes en meer om een massale sociale beweging op gang te brengen om een einde te maken aan gendergerelateerd geweld, en in het bijzonder acties op Internationale Vrouwendag voor te bereiden.
De eisen die op een dergelijke conferentie en in een dergelijke beweging moeten worden besproken, zijn onder meer:
- Een onmiddellijke verdrievoudiging van de fondsen voor eerstelijnsorganisaties voor huiselijk en seksueel geweld. Grote investeringen in gratis, toegankelijke en kwalitatief goede geestelijke gezondheidsdiensten.
- Een openbaar onderzoek naar het annuleren van duizenden noodoproepen door de politie en naar seksisme, racisme en vooroordelen tegen de arbeidersklasse in het hele rechtssysteem. Een einde maken aan victim-blaming en aan het aanhalen van verkrachtingsmythes in de rechtbanken.
- Onderricht om seksisme en gendergerelateerd geweld aan te pakken, dat ingaat op instemming en LGBTQ+-inclusief is. Een einde maken aan seksegebonden onderwijs en aan religieuze controle op scholen.
- Scheiding van kerk en staat – Verwijdering van de invloed van de kerk uit alle openbare organen en instellingen, met inbegrip van alle onderwijs- en gezondheidsdiensten.
- Een noodprogramma voor de bouw van huizen om tienduizenden openbare woningen op openbare grond te bouwen om een einde te maken aan de huisvestingscrisis, waardoor vrouwen in gewelddadige relaties verstrikt raken.
De Socialist Party en leden van de Socialist Party in ROSA zetten zich in voor de opbouw van een socialistische feministische beweging die de onderdrukten van deze wereld verenigt. Met de kracht van eengemaakte strijd van de werkende klasse, los van geslacht, afkomst of andere opdelingen, is het mogelijk om het systeem van onderdrukking en uitbuiting niet alleen te bestrijden, maar ook te vervangen door een socialistisch systeem dat vertrekt van de noden van de mensheid en de planeet.
