Op Internationale Vrouwendag dit jaar mobiliseren we om de strijd op te voeren om de genocidale oorlog tegen Gaza te stoppen, om een einde te maken aan de bewapening en imperialistische steun aan het Israëlische kapitalisme, en om de belegering en de bezetting omver te werpen.
Terwijl we deze regels schrijven, is zelfs de onvoldoende stap van een tijdelijk staakt-het-vuren nog niet bereikt. Integendeel – dreigementen om de invasie in Rafah uit te breiden en de aanval te laten escaleren tot een regionale oorlog blijven de gevaren van nog gruwelijkere catastrofes onderstrepen. De genocidale aanvallen van het Israëlische regime hebben al meer dan 30.000 mensen in Gaza afgeslacht – waarvan de meerderheid vrouwen en kinderen – en duizenden worden vermist onder het puin. Het Israëlische regime legt hongersnood op, moeders hebben geen melk meer om hun kinderen te voeden, honderdduizenden mensen die menstrueren en zwangere mensen zijn gedwongen om in het puin te bevallen, in extreem barre en onhygiënische omstandigheden die hun gezondheid en welzijn in gevaar brengen. Hele families en gemeenschappen gedecimeerd en ontheemd zijn, in tenten in de kou leven, blootgesteld aan zich snel verspreidende ziektes.
De genocidale aanval op Gaza ontwikkelt zich naast de geëscaleerde militaire en koloniale agressie door kolonisten op de Westelijke Jordaanoever en in het bezette Oost-Jeruzalem, de versnelde etnische zuivering daar – evenals in de Naqab/Negev – en de verstikkende discriminatie en politieke onderdrukking binnen de gebieden van 1948, waaronder een nationalistische heksenjacht op Palestijnen. Dit alles maakt deel uit van een historisch hoogtepunt van de brute nationale onderdrukking en onteigening van het Palestijnse volk. Tegelijkertijd is de strijd om een einde te maken aan de bloedige aanval en de onderdrukking van de Palestijnen ook onderdeel van de internationale strijd voor bevrijding tegen genderonderdrukking.
Dit is niet alleen omdat de huidige catastrofe vrouwen en meisjes doodt, verwondt en naar gruwelijke overlevingsomstandigheden drijft, of omdat de bezetting het leven en welzijn van honderdduizenden vrouwen en meisjes in gevaar brengt, maar ook omdat in het algemeen hetzelfde systeem dat de huidige historische ramp heeft veroorzaakt verantwoordelijk is voor het bestendigen en verergeren van genderonderdrukking en het leven van vrouwen uit de arbeidersklasse en arme vrouwen wereldwijd. Socialistisch feminisme gaat over strijd tegen onderdrukking en uitbuiting overal, en voor een strijd van de arbeidersklasse en een socialistisch alternatief voor het door crisis geteisterde systeem van de heersende klassen. Verzet tegen de Israëlische aanval op Gaza en de bezetting en haar imperialistische steunpilaren is een integraal onderdeel van de strijd tegen het wereldwijde kapitalistische imperialistische systeem dat geweld, oorlog en overheersing in stand houdt.
Nationale onderdrukking, kolonialisme en imperialisme voeden en normaliseren sociaal geweld en vrouwenhaat. We verzetten ons tegen elk gebruik van verkrachting en seksueel geweld als oorlogswapen. Er zijn berichten over Israëlische bezettingssoldaten en gevangenisbewakers die Palestijnen seksueel misbruiken, evenals Israëlische kolonisten en soldaten die Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever aanvallen. Het seksuele geweld gepleegd door Hamas en andere milities tijdens de aanval van 7 oktober is cynisch uitgebuit, en zelfs demagogisch en manipulatief voorgesteld door vertegenwoordigers van de Israëlische staat om de verschrikkingen te rechtvaardigen die de genocidale aanval van de Israëlische staat heeft toegebracht in de afgelopen vijf maanden. Het schandalige rapport van de New York Times hierover werd niet gepubliceerd uit empathie voor Israëlische slachtoffers van seksueel misbruik, maar eerder om de steun van de krant voor de genocidale oorlog te rechtvaardigen, waardoor mogelijk ook islamofobe en racistische stromingen worden aangewakkerd.
Maar zoals Palestijnse feministische organisaties die actief zijn in de gebieden van 1948 hebben aangegeven, moeten geloofwaardige rapporten (zoals dat van Physicians for Human Rights) over seksueel geweld tegen Israëlische vrouwen en meisjes op 7 oktober worden geloofd en moeten de beschreven acties ondubbelzinnig worden bestreden, naast andere reactionaire methoden, zoals moord en ontvoering van vrouwen, meisjes en anderen. Dit is ook nodig vanuit het perspectief van de Palestijnse bevrijdingsstrijd tegen de Israëlische staatsterreur – dergelijke reactionaire methoden en programma’s ondermijnen de Israëlische bezetting niet en versterken in plaats daarvan haar mobilisatie voor een bloedige aanval op de Palestijnen. Feministen mogen andere onderdrukkingen niet negeren, maar moeten zich overal verzetten tegen Israëlisch staatsterrorisme, vernietiging, ontheemding, moord, marteling, seksueel geweld en staats- en kolonistengeweld van allerlei aard.
Wereldwijd hebben vrouwen een leidende rol gespeeld in de strijd tegen nationale onderdrukking, kolonialisme en imperialisme.
Vrouwen zijn een integraal onderdeel geweest van de strijd voor Palestijnse nationale bevrijding vanaf het begin in het Palestina van voor 1948, gedurende tientallen jaren en met name tijdens de eerste Intifada. Palestijnse vrouwen organiseerden, demonstreerden en vochten terug tegen het onderdrukkende Israëlische regime. De afgelopen jaren stonden Palestijnse vrouwen in de voorste gelederen tijdens de Mars van de Terugkeer in 2018 in Gaza, evenals bij het massaprotest en de vrouwenstaking tegen vrouwenmoorden in de gebieden van 1948, waaraan zowel Palestijns-Arabische als Israëlisch-Joodse vrouwen deelnamen. Aan de Dignity Strike van 2021 namen Palestijnen van alle genders deel, in een inspirerende krachtmeting.
Nu, onder deze genocidale oorlog, etnische zuivering en nationale onderdrukking, hebben we gezien hoe Gazaanse vrouwen en Palestijnse mensen van alle leeftijden heldhaftig overleven in wat alleen kan worden beschreven als de hel op aarde. Internationaal zijn miljoenen mensen de straat opgegaan om hun solidariteit te betuigen. In de afgelopen jaren hebben vrouwen wereldwijd en in het hele Midden-Oosten en Noord-Afrika protesten en opstanden tegen onderdrukking geleid – van de ‘Vrouw, Leven, Vrijheid’-opstand in Iran, die uitbrak na de brute moord op Jina Mahsa Amini, een jonge Koerdische vrouw, door de ‘Moraalpolitie’, tot de bewegingen in Tunesië, Soedan, Libanon en meer. De regio wordt bijzonder hard getroffen door de kapitalistische crisis, inflatie en voedselprijzen, en de dreigende klimaatcatastrofe.
Hoe maken we een einde aan het genocidale bloedbad?
We roepen vakbonden internationaal op om de eis van Palestijnse vakbonden op 16 oktober om “alle medeplichtigheid te beëindigen, stop met het bewapenen van Israël” over te nemen en om de massale solidariteitsactie een stap verder te brengen. In de afgelopen maanden hebben we het volgende gezien:
- Massademonstraties en protesten over de hele wereld: van het Verenigd Koninkrijk tot Jemen en Zuid-Afrika.
- Belgische vakbonden riepen hun leden op om te weigeren militair materieel dat naar Israël wordt gestuurd te behandelen.
- Demonstranten in de VS en Canada blokkeerden militaire zendingen van de Verenigde Staten naar Israël.
- De vakbondsfederatie die arbeiders in 11 grote Indiase havens vertegenwoordigt, verklaarde te weigeren wapens naar Israël te laden of te lossen.
Protesten in Egypte, onder andere onlangs door honderden journalisten, met de eis om de aanval en belegering te stoppen en de grensovergang bij Rafah te openen. Bovendien werden demonstraties van duizenden en marsen naar de grens georganiseerd in Jordanië. Deze regimes, die bang zijn voor hun stabiliteit en belangen in hun strategische samenwerking met de Israëlische bezetting en het Amerikaanse imperialisme, hebben gereageerd met een meedogenloos optreden tegen protesten en sociale media.
Deze arbeidersacties moeten systematischer worden georganiseerd om de Israëlische oorlogsmachine effectief te stoppen. Alle vakbonden moeten deze strijd opvoeren! Geen business as usual voor imperialistische regimes die de genocidale aanvallen van Israël steunen.
We organiseren ons om een einde te maken aan de genocideoorlog, tegen imperialisme en kolonialisme, die verbonden zijn met de strijd tegen het kapitalisme en voor vrouwen- en LGBTQIA+-rechten. We strijden voor het leven, de bevrijding en het welzijn van gewone mensen wereldwijd, om een einde te maken aan de bezetting, belegering en nationale onderdrukking van het Palestijnse volk, en om de imperialistische interventie in het Midden-Oosten en de dreiging van een regionale oorlog te stoppen.
Om een einde te maken aan de genocidale oorlog in Gaza en echte Palestijnse bevrijding te bewerkstelligen, is regionale en internationale solidariteit nodig. Onze echte bondgenoten in de regio zijn de arbeiders, de armen en de onderdrukten – niet de internationale rechtbanken, de VN of de reactionaire regeringen in de regio.
Massale actie in de hele regio is nodig om dit uit te voeren, naast massale internationale solidariteit en actie. Daarom roepen we op deze Internationale Vrouwendag op tot actie, met georganiseerde protesten en acties. Maar ook na 8 maart moet de strijd doorgaan.
Waar we voor staan
Internationale instellingen en ‘westerse’ kapitalistische regeringen hebben opnieuw laten zien dat ze genocidale aanvallen toestaan om de belangen van hun heersende klasse te beschermen. Van Milei in Argentinië tot de AfD in Duitsland, misbruikt extreemrechts deze situatie om racisme en islamofobie op criminele wijze aan te wakkeren en het afschuwelijke bloedbad te rechtvaardigen. Een socialistische feministische strijd tegen het imperialisme moet de strijd aangaan tegen islamofobie, antisemitisme en elke vorm van racisme en verdeeldheid om een tastbaar verzet op te bouwen tegen de extreemrechtse dreiging.
Socialistische feministen hebben geen vertrouwen in internationale instellingen zoals het Internationaal Strafhof, de VN of ‘westerse’ kapitalistische machten. Door de genocidale aanvallen door te laten gaan, de financiering van de UNRWA stop te zetten en de Israëlische oorlogsmachine actief te bewapenen, hebben kapitalistische regeringen en instellingen herhaaldelijk bewezen dat hun façade van democratie hol is wanneer hun economische en strategische belangen op het spel staan. In het beste geval geven sommigen lippendienst en stellen zich op met symbolische steun. Hoe dan ook, ze zullen de bezetting en de diepgewortelde onderdrukking van de Palestijnen niet stoppen en zullen doorgaan met het aanvallen van vrouwen en de arbeidersklasse, waardoor de wereld verder wordt gedreven in de richting van nog meer catastrofes.
De voortdurende medeplichtigheid van de burgerlijke Arabische regimes tegenover het meedogenloze bloedbad van het Palestijnse volk onderstreept eens te meer dat er geen troost of oplossing kan komen van deze onderdrukkende, autoritaire en corrupte regimes. De loze woorden van de regionale heersende elites tegen het Israëlische regime weerspiegelen slechts de sociale druk waaronder ze staan – ze maken zich zorgen over het effect dat dit zal hebben op hun eigen stabiliteit.
Deze regimes zijn geen vrienden van de onderdrukten. Veel landen in het Midden-Oosten en de Golfstaten passen nog steeds wetten toe die de gehoorzaamheid van vrouwen aan hun echtgenoot opleggen, vrouwen verhinderen om zich vrij te bewegen, naar het buitenland te reizen of te werken zonder toestemming van een mannelijke voogd. De Houthi’s in Jemen, die beweren het Palestijnse volk te verdedigen door middel van hun aanvallen in de Rode Zee, verstikken de rechten van vrouwen in eigen land, met name door de wetten op de mannelijke voogdij verder te verankeren, maar ook door rechts pro-kapitalistisch rampzalig beleid.
Het Russische en Chinese imperialisme zijn geen alternatief. Wij staan aan de kant van de arbeiders-, vrouwen-, LGBTQIA+ en nationale bevrijdingsstrijd tegen deze onderdrukkende regimes. De Israëlische bezetters en ‘westerse’ imperialistische regimes maken cynisch gebruik van de reactionaire ideologie van Hamas om hun aanvallen op alle Gazanen te rechtvaardigen, inclusief Palestijnse vrouwen en LGBTQIA+ mensen – soms doen ze dat zelfs hypocriet door een ‘pro-vrouwen’ retoriek te gebruiken. Maar zoals de onderdrukking van de ‘Vrouw, Leven, Vrijheid’ opstand door het brute Iraanse regime toonde eens te meer toonde, zijn de houdingen van barbaarse onderdrukkende regimes als voorvechters van de onderdrukten niets anders dan cynische gebakken lucht.
De Palestijnse Autoriteit, die onder vuur ligt en in een diepe financiële crisis verkeert als gevolg van het bezettingsregime, onderdrukt Palestijnse protesten en is grotendeels ontmaskerd als onderaannemer voor de Israëlische bezetting. Hoewel het door sommigen wordt gezien als een ‘militant’ alternatief voor de door Fatah gecontroleerde PA, heeft Hamas, gebaseerd op een rechts-islamitische en pro-kapitalistische ideologie, uiteindelijk aangetoond dat haar programma en methoden een doodlopende weg zijn in de strijd tegen de belegering, bezetting en onderdrukking.
Ze steunen niet op een onafhankelijke, democratische strijd van de Palestijnse massa’s en de arbeidersklasse als motor van sociale verandering. De aanval van 7 oktober onder leiding van Hamas vertrouwde op een schokeffect dat de kapitalistische machten zou mobiliseren om in actie te komen, niet op de mobilisatie van de potentiële revolutionaire kracht van de Palestijnse massa’s. Dit komt omdat Hamas streeft naar een autoritaire staat naar het voorbeeld van de Iraanse dictatuur, wat rampzalig zou zijn voor het Palestijnse volk en in het bijzonder voor vrouwen en LGBTQIA+. De enige haalbare route voor de nationale en sociale bevrijding van de Palestijnen is een onafhankelijke massale strijd, democratisch georganiseerd, inclusief gekozen volkscomités die kunnen helpen bij het organiseren van acties en gewapende verdediging in het belang van de beweging. Voor een nieuwe populaire, democratische intifada, en voor het opvoeren van internationale solidariteitsmobilisaties en -acties.
We vechten om een einde te maken aan de oorlog en om de belegering, bezetting en onderdrukking omver te werpen. We roepen op tot een “allen voor allen”-ruil en tot het beëindigen van de massale ontvoering en opsluiting van Palestijnen. Stop alle imperialistische steun aan de bezetting. Stop de aanvallen op UNRWA. Alle Israëlische militairen en staatstroepen moeten weg uit Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Stop het koloniale nederzettingenproject. Stop alle discriminatie en het segregatiebeleid, evenals het racistische beleid dat de logica van de massale etnische zuivering van de Nakba van 1948 in stand houdt. Wij strijden voor volledige gelijkheid en bevrijding voor iedereen: voor massale overheidsinvesteringen in het alomvattende herstel van gemeenschappen in een vrij Gaza en in alle gemeenschappen van gewone mensen in de hele regio die getroffen zijn door de oorlogscrisis, uit te voeren op democratische basis. De Israëlische heersende klasse, de rijke oligarchieën in de regio en de heersende klassen van de imperialistische wereldmachten moeten de financiële kosten dragen.
Voor nationale en sociale bevrijding van het Palestijnse volk. Stop de lippendienst van imperialisten die zich opwerpen als voorstanders van een Palestijnse staat terwijl ze een voortzetting van nationale onderdrukking in andere vormen bedoelen, via een “opgewaardeerde” Palestijnse Autoriteit, op zijn best een onderworpen marionettenstaat.
Om effectief te vechten voor echte bevrijding voor iedereen moeten we een politiek alternatief opbouwen, een revolutionaire strijd gebaseerd op een socialistisch feministisch programma. De strijd tegen onderdrukking maakt deel uit van de noodzakelijke strijd om het kapitalisme en imperialisme omver te werpen en een socialistische samenleving op te bouwen die niemand achterlaat. Strijd voor de omverwerping van alle regimes van onderdrukking, als onderdeel van een strijd voor een socialistische transformatie in de regio, om de democratische aanwending van de uitgebreide rijkdommen van de regio mogelijk te maken om een hoge levensstandaard en gelijkheid van alle naties te garanderen, inclusief het recht op zelfbeschikking en het recht op terugkeer….
Vrouwen uit de arbeidersklasse hebben in het verleden altijd een belangrijke rol gespeeld in elke anti-oorlogsbeweging. Laten we van deze Internationale Vrouwendag een krachtmeting maken in de strijd tegen de genocidale oorlog in Gaza en de strijd voor Palestijnse nationale bevrijding na 8 maart voortzetten. We moeten ons gewicht in de schaal leggen in de strijd tegen oorlog en bezetting – en tegen alle vormen van uitbuiting en onderdrukking!