Franstalig onderwijs in actie. Neen aan een samenleving waar de banken glimmen en de scholen op instorten staan

Het onderwijs kreunt onder de pandemie. Dit wordt versterkt door de opeenstapeling van jarenlange tekorten. Het gemeenschappelijk vakbondsfront in het Franstalige onderwijs kondigde aan dat het tot actie overgaat.

Op 10 februari is er een stakingsdag voor een “billijke herwaardering van het onderwijs en zijn personeel.” De staking gaat gepaard met een concentratie voor het ministerie van Onderwijs (11u, Surlet de Chokierplein). In de week van 31 januari zijn er informatievergaderingen waarvoor werkonderbrekingen worden gehouden.

Sinds het begin van de pandemie wordt het onderwijs als ‘essentiële sector’ erkend. Franstalig onderwijsminister Caroline Désir (PS) omschreef het personeel als de “helden van elke dag.” Haar woorden verbleken als we kijken naar de situatie op het onderwijsterrein. De aanhoudende crisis in het onderwijs is nog verergerd door de pandemie. De overbelaste schouders van het personeel krijgen er nu nog crisisbeheer bovenop. Alle tekorten komen nog scherper tot uiting. Komt daar nog bovenop dat traditionele politici en bepaalde inrichtende machten niet aarzelen om het personeel een extra mes in de rug te steken met neerbuigende opmerkingen, onder meer over het absenteïsme.

Zoals het ABVV samenvat: “Het lijkt erop dat het niet zozeer het personeel is dat telt bij de genomen beslissingen, maar veeleer de prioriteit om ‘de scholen open te houden’. De crisis maakt de tekorten duidelijk waar de sector al lange tijd onder gebukt gaat!”

Deze eerste actie is een goede stap vooruit. De woede in de sector is voelbaar, en niet alleen in België. In Frankrijk vond op 13 januari een eendaagse staking plaats “om de voorwaarden te verkrijgen voor veilige scholen onder Omikron.” De constatering in Frankrijk klinkt bekend in de oren: “De minister beweert dat hij de scholen open wil houden, maar de politieke keuze van de regering is vooral om de opvang van leerlingen te verzekeren zodat ouders naar hun werk kunnen gaan. Dit gaat ten koste van de gezondheid van het personeel, de kinderen en hun gezinnen.” (Snuipp-FSU, de belangrijkste vakbond voor basisscholen). De deelname aan deze staking was het sterkst in 20 jaar. Er zijn nieuwe acties gepland.

Ook in de Federatie Wallonië-Brussel werden alle vakbondsacties sinds het begin van de pandemie zeer goed opgevolgd. Helaas waren er weinig acties. Er is nood aan een actieplan dat opbouwt naar een echte krachtsverhouding om verandering af te dwingen. Dat is ook nodig om het vertrouwen te herstellen onder collega’s die sceptisch staan tegenover acties die louter bedoeld zijn om wat stoom af te laten. Daarnaast is er nood aan een duidelijk eisenpakket dat geen twijfel laat bestaan over wat we willen.

  • Maskers, gels, zelftests: ouders noch personeel moeten betalen!
  • Kwaliteitsonderwijs in een gezonde omgeving: maximaal 15 leerlingen per klas.
  • Voor de massale aanwerving van personeel.
  • Voor een goede en gezonde infrastructuur: bouw van nieuwe scholen en renovatie van bestaande scholen.
  • Onmiddellijke intrekking van alle hervormingen die scholen met elkaar laten concurreren.
  • Massale overheidsherfinanciering van de sector voor echt gratis onderwijs van goede kwaliteit.

Dit artikel delen :

ROSA organiseert acties, evenementen en campagnes om te strijden tegen seksisme en het systeem die het onderhoudt : het kapitalisme.