Verschenen op 19 juli 2021 in de categorie 
Geschreven door 
Seksistisch geweld: een groot probleem
Een bevraging van Plan International bij jongeren in Antwerpen, Charleroi en Brussel toonde dat 91% van de meisjes en 23% van de jongens al te maken kreeg met seksuele intimidatie in de publieke ruimte. De helft van de meisjes gaf aan dat seksuele intimidatie hun vrijheid beperkt. Een ander recent onderzoek van de Gentse en Luikse universiteiten stelde vast dat 81% van de vrouwen en 48% van de mannen al eens slachtoffer werd van seksueel geweld. Slechts een kleine minderheid zocht hulp (6%) en deed aangifte (4%).
Minderheidsgroepen als mensen van kleur en LGBTQI+-personen (80%) en vluchtelingen (84%) zijn vaker slachtoffer van seksueel geweld. Dit toont dat machtsrelaties een belangrijke rol spelen.
Dit jaar waren er in ons land al minstens 13 femicides: 13 vrouwen werden vermoord omdat ze vrouw zijn. In 2020 waren het er minstens 24. De hulplijn 1712 meldde dat het aantal oproepen rond intrafamiliaal geweld met 70% toenam. In 2020 was er ook een stijging van het aantal aangiften van huiselijk geweld.
Economische onzekerheid
De toename van geweld heeft zowel te maken met de impact van verkrachtingscultuur als met de kwetsbare economische positie van vrouwen, die de deur opent voor machtsmisbruik.
Het inkomen van vrouwen wordt vaak nog als een extraatje op het gezinsinkomen gezien. Hierdoor hebben sterk vervrouwelijkte sectoren de laagste lonen en slechtste arbeidsvoorwaarden. 80% van de deeltijdse arbeidscontracten wordt door vrouwen uitgevoerd. De loonkloof tussen mannen en vrouwen bedraagt nog steeds 21,9%.
Lage lonen en onzekere arbeidsvoorwaarden maken het moeilijker om pesterijen of geweld op het werk aan te klagen. Vrouwen vrezen om hun job en inkomen te verliezen. Hun economische kwetsbaarheid maakt vrouwen afhankelijker van hun partner, en bijgevolg ook kwetsbaarder voor geweld binnen het gezin.
Strijden tegen seksistisch geweld
Seksistisch geweld stoppen, betekent opkomen voor economische onafhankelijkheid. Dat is waarom Campagne ROSA opkomt voor een minimumloon van € 14/u, een minimumpensioen van €1500/maand, de individualisering van sociale uitkeringen en het optrekken ervan tot boven de armoedegrens.
Daarnaast eisen we investeringen in openbare diensten in plaats van ze te verwaarlozen. We willen kwalitatieve lessen door opgeleide mensen om de kwesties van gender, instemming, seksisme en relaties te bespreken. Er zijn structurele middelen nodig voor de financiering en uitbreiding van gezinsbegeleiding en -ondersteuning. Er is nood aan gemeenschapswerkers in de publieke ruimtes en op het openbaar vervoer die onze veiligheid kunnen waarborgen.
We komen op voor een samenleving waarin we ons veilig voelen, zowel op straat, het openbaar vervoer, de werkvloer, op school als thuis. Dat betekent strijden voor een maatschappij waarin er geen ruimte meer is voor discriminatie en onderdrukking.
25 november is de Internationale Dag Tegen Geweld Op Vrouwen. Dan zullen er opnieuw acties plaatsvinden. Maak samen met Campagne ROSA een succes van deze actiedag!
