Betoog mee tegen seksisme en werkonzekerheid

De laatste Internationale Vrouwendag – 8 maart 2017 – was gekenmerkt door een groot enthousiasme. Miljoenen vrouwen waren gemobiliseerd in betogingen, bijeenkomsten en stakingen in meer dan 50 landen. Miljoenen mensen hebben toen de reactionaire politiek van Trump aan de kaak gesteld, vooral tegenover vrouwen. 8 maart is al sinds een 100-tal jaar een dag van strijd voor vrouwenrechten, voor gratis onderwijs en een einde aan de kinderarbeid, tegen de uitbuiting op hun werkplaatsen, voor het stemrecht en andere democratische rechten, tegen pesterijen, voor een recht om zelf beslissen over hun lichaam, voor gelijk loon voor gelijk werk en voor degelijke levenscondities. In 2018 zal deze dag ook gekenmerkt worden door het succes van MeToo en Balancetonporc, die getuigen van de grootte en de ernst van het seksisme dat aanwezig is in onze samenleving.

Veel vrouwen hebben vandaag de stilte doorbroken om de pesterijen en het geweld dat ze ondergaan aan de kaak te stellen. Getuigenissen hebben een aantal mannen met belangrijke posities tot ontslag gedwongen in de culturele sector, alsook in de academische en politieke milieus. Het gaat niet enkel om een opstand tegen seksueel misbruik, maar ook tegen het geïnstitutionaliseerde seksisme binnen de hiërarchische relaties op de werkvloer. Jonge vrouwen komen vaak in minder gewaardeerde sectoren terecht, met onzekere jobs en lage lonen terwijl de levensduurte enkel toeneemt. De werkonzekerheid en de angst om hun job verliezen maken het veel moeilijker om misbruik op de werkvloer aan te klagen. De lage inkomens maken vrouwen financieel afhankelijk van hun partner en ondermijnen hun mogelijkheden om te ontsnappen aan een situatie van partnergeweld. De besparingsrondes op de sociale uitkeringen en de inperking van de sociale rechten versterken deze tendens nog verder. Het einde aan seksistisch geweld kan niet bekomen worden zonder economische onafhankelijkheid van vrouwen.

Met de stijgende kost voor studeren, transport, huisvesting… verdiept de onzekerheid zich onder studenten. Alles inbegrepen spreken we over een kost van bijna 10.000 euro per student per jaar en dat in een kader van veralgemeende tekorten (aan sociale woningen, aan plaatsen in de kinderopvang…) en besparingen op alle niveaus van de macht. Op 10 jaar tijd is het aantal studenten dat op het OCMW moet rekenen verdubbeld, in de laatste 5 jaar is het aantal jobstudenten dat het hele jaar doorwerkt aangegroeid met 70%. Ook in studentenjobs is de loonongelijkheid tussen mannen en vrouwen een realiteit: het verschil loopt op tot 262 euro gemiddeld per jaar. De lange periode van onderfinanciering van het onderwijs en de stijgende levensduurte te wijten aan de neoliberale politiek van de traditionele partijen hebben de deur wijd open gezet voor bedrijven als Rich Meets Beautiful, die studentes aanzetten zich te prostitueren om hun studies te betalen. De “seksuele bevrijding” die verworven werd in de jaren ’60 en ’70 is omgezet in een situatie waarin objectivering en commercialisering van het vrouwenlichaam wordt gebanaliseerd en waarin het geweld dat vrouwen ondergaan wordt geminimaliseerd. De strijd tegen seksisme kan niet zonder tevens de verdediging op te nemen van gratis en kwaliteitsvol onderwijs en voor een einde aan de werkonzekerheid en de commercialisering van vrouwenlichamen.

Seksistische gedragingen vloeien niet voort uit hoe vrouwen zich kleden. Seksisme behoort ook niet specifiek tot één cultuur. We moeten ons verzetten tegen pogingen van extreemrechts, van de media en van de regering om migranten met de vinger te wijzen als zijnde verantwoordelijk voor het seksisme. Racisme is geen antwoord. Het is de besparingspolitiek op alle niveaus van de macht die bestaansonzekerheid voor vrouwen creëert en hiermee ook een voedingsbodem voor het geweld dat ze ondergaan. Voor vrouwelijke migranten en nog meer voor sans-papiers is er geen enkele vorm van sociale bescherming voorzien. Bovendien bedreigt de opkomst van conservatieve en reactionaire regeringen in verschillende landen de meest fundamentele rechten van vrouwen en LGBTQI+, we dreigen op dat vlak enkele decennia in de tijd terug te keren. Seksisme is een probleem van de hele samenleving waarop we collectief moeten antwoorden.

Een echte emancipatie is onmogelijk in een kader van toenemende ongelijkheid en levensonzekerheid. Voor de Internationale Vrouwendag is het essentieel om samen – vrouwen en mannen – de straat op te trekken om seksisme en werkonzekerheid aan de kaak te stellen en sociale en collectieve oplossingen ten eisen en te vechten tegen iedere beleidsdaad die vrouwen kwetsbaarder maakt voor fysiek, psychologisch en economisch geweld.

Voor een einde aan seksisme en onzekerheid

• Stop de commercialisering van het vrouwenlichaam om winsten op te drijven. Geen prostitutie om de studiekost te betalen.
• Stop de banalisering van geweld tegenover vrouwen. Stop de verkachtingscultuur.
• Stop de kledingvoorschriften. Voor het recht op zich te kleden zoals men wenst.
• Laat ons vechten tegen alle vormen van discriminatie. Voor campussen en scholen zonder seksisme, racisme en LGBTQI+-fobie.
• Solidariteit met vrouwen zonder papieren. Voor een regularisatie van sans-papiers.

Tegen het geweld – laat ons vechten voor de economische onafhankelijkheid van vrouwen

• Voor een brutominimumloon van 14 euro/u. Voor een studieloon die de volledige studiekost dekt.
• Voor een einde aan het statuut van samenwonende. Afschaffing van de wachttijd. Voor een herwaardering van de sociale uitkeringen tot boven de armoedegrens.
• Voor kwaliteitsvolle jobs, ouderen moeten niet langer werken. Voor degelijke pensioenen.
• 32-urenweek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen om werk, gezin en vrije tijd te kunnen harmoniseren.
• Voor gratis en degelijk onderwijs voor iedereen. Voor een openbare herfinanciering van het onderwijs, de gezondheidszorg en de sociale sector.

Kom mee op straat op 8 maart 2018 tegen seksisme en werkonzekerheid

Facebook : Manif contre le Sexisme et la Précarité – BXL

Afspraak om 16u. aan de ULB – Solbosch, Paul Hégerlaan, voor de foyer. De betoging vervoegt de bijeenkomst van de vrouwenbeweging om 17u30 aan het Centraal Station.

Afspraak om 16u aan de de VUB – Etterbeek, voor het rectoraat (gebouw M). We sluiten aan bij de betoging die vanaf de ULB vertrekt.

Een initiatief van de campagne ROSA (Reageer tegen Onderdrukking, Seksisme en Asociaal beleid)

Eerste handtekeningen:

Campagne ROSA
Marche Mondiale des Femmes Belgique – Wereldvrouwenmars Belgïe
Commission Femmes IRB – CGSP de Bruxelles
Mouvement des Femmes Kurdes de la Belgique
Jineolojî Center
Section belge de l’organisation ”8mars” des femmes d’Iran et d’Afghanistan
Etudiants de Gauche Actifs ULB
Comac ULB
Amnesty ULB
Cercle des Romanes du l’ULB
Actief Linkse Studenten VUB
Comac VUB
Égalité dans la société, Athénée Charles Janssens
ACOD Onderwijs
CNE-ULB
ABVV Vrije Universiteit Brussel
CGSP Brugmann
CADTM
PSL-LSP

Emily Burns, animatrice nationale de la campagne ROSA
Marcela de la Peña Valdivia, Coordinatrice (fr) de la Marche mondiale des femmes-Belgique
Ilse Ghekiere, danseuse, initiatrice de #wetoo#makemovement en Belgique
Clio Liégeois, présidente de la Commission femmes de la CGSP de Bruxelles
Valeria Lucera, animatrice vie féminine Bruxelles
Renaud Maes, redacteur en chef de la revue nouvelle
Manon Vitucci, responsable de communication du CHE (cercle étudiant LGBT+ de Bruxelles)
Violeta, CIP-Belgica, Comité Internacional Peruano
Julia Erazo, FPS Ixelles
Véronique Welkenhuysen, Coordinatrice Women
Océane Vildeuil, employée administrative au Comité Afro Européen
Gart Goorden, Vrouwenraad
Emmanuelle Houssoy, étudiante, EGA-ULB
Emma Pieters, student, ALS-VUB
Mélanie Gerday, présidente du Cercle des Romanes de l’ULB
Tina De Greef, LBC-secretaris
Matthieu Verhaegen, président CGSP-ALR-BRU
Anja Deschoemacker, initiatrice de ROSA, porte-parole Gauches Communes et PSL-LSP
Valérie Demeulemeester, déléguée CGSP AMIO permanente
Ghylene Niyonkuru, déléguée SETCA
Nathalie Leloup, déléguée CGSP – ALR de Saint-Gilles
Luna Rodríguez, militante CSC Hôpital Delta
Véronique Lorge Déléguée Permanente CGSP Brugmann / Huderf
Micheline Bruyninckx, SETCA Bruxelles Halle-Vilvoorde
Ophélie Buffe, étudiante, ROSA Saint-Louis
Célia Ponce Vicencio, déléguée CGSP enseignement
Dianne Weller, artiste
Marisa Cabal Cabeza, danseuse, animatrice de ROSA Bruxelles
Laurence Gilain, déléguée CGSP AMIO Bruxelles
Dominique Callens, militante CGSP-Cheminots
Arzu Hasanova, ROSA école, Marxist Girls Rock
Francine Dekoninck, Infirmière, Militante de la Commission Femmes CGSP-ALR Bruxelles
Naima Adeotï, SETCA
Letizia Girasa Déléguée CGSP Brugmann
Joëlle Kupperberg Déléguée CGSP Brugmann
Eyal Keller, ROSA Athénée Charles Janssens
Eylen Aydemir, déléguée CGSP
Catherine Bertrand, déléguée CGSP
Brune Goguillon, animatrice ROSA école
Maud Willems, militante SETCA
Thadaléa D’haegeleer, FGTB Bruxelles
Séverine Estiévenart, militante CGSP finance
Peggy De Greef, militante SETCA
Marina Kontara, fonctionnaire et miltante d’Antarsya
Afroditi Maravelaki, Enseignante HE et militante d’Antarsya
Hélène Debeuf, militante FGTB
Olivier Van Gompen, président comité finances CGSP ACOD AMIO
Karim Brikci-Nigassa, délégué permanent CGSP Brugmann
Marc Gillard Délégué CGSP Brugmann
Vincent Brown, délégué CGSP AMIO
Ruben Verstraete, afgevaardigde ACOD AMIO Economie
Charles Walo, délégué CGSP ACOD AMIO
Réginald De Backer, CGSP ALR
Antonio Spada CGSP ALR
Jean Bemelmans, délegué BBTK-SETCA
Dirk Wittevrongel, délégué BBTK-SETCA
Bob Boulanger, citoyen militant
Joachim Vermderen, délégué CGSP
Fabrice Ryckebosch, délégué CGSP
Jean-Luc Navez, délégué SETCA
Fabrice Karlyak, expert finance SPF
Eyal Keller, ROSA Athénée Charles Janssens
Jorge de Lannoy, militant CGSP-Cheminots
Arnaud Ralet, Ecolo J ULB
Laura Soto Moral, miltante CGSP enseignement
Elisa Rigo, miltante CGSP enseignement
Annik Hebrant, déléguée CGSP – ALR de Saint-Gilles
Cecile Piret, CGSP-ULB
Maimouna Bah, comité femmes sans-papier
Nathalia Hirtz, Gresea

Dit artikel delen :