Bedden, materiaal, personeel … alles ontbreekt om de gezondheidscrisis het hoofd te bieden. Het moet gezegd worden dat de situatie voordien al bedroevend was. De strijd van de gezondheidswerkers voor een voor iedereen toegankelijke gezondheidszorg van goede kwaliteit is ook de onze: wij zijn allen potentiële patiënten!
Dankzij de strijd van degenen die deze wereld draaiende houden – de werkende klasse – is er vooruitgang geboekt, dankzij vergaderingen, betogingen, acties en stakingen. Maar het is nog lang niet genoeg.
Laten we niet vergeten dat toen Maggie de Block minister van Volksgezondheid was, de regering 2,1 miljard euro bespaarde op het budget voor gezondheidszorg, bovenop decennia van dramatische onderfinanciering. De Zorg in Actie legt ook uit dat “de Staat momenteel leningen verstrekt aan ziekenhuizen, en dat die dus zullen moeten terugbetalen!” Sommige instellingen gebruiken het “witte-jassen-fonds” (verkregen door de strijd van 2019) om hun schulden af te lossen!
—> We willen geen gezondheidszorg op krediet. De sector moet op grote schaal door de overheid worden geherfinancierd, met democratische controle over de toewijzing van middelen. Andere sectoren die van cruciaal belang zijn voor onze goede gezondheid hebben daar ook dringend behoefte aan: sociale huisvesting, onderwijs, enz.
Essentieel, maar onzeker.
70% van de laagstbetaalde werknemers zijn vrouwen. Zij zijn ook in de meerderheid in de zogenaamde “essentiële” beroepen: distributie (supermarkten), gezondheidszorg, persoonlijke hulpverlening, onderwijs, enz. Daartegenover staat dat de baas van Delhaize zijn salaris met 34% heeft zien stijgen. Het is niet voor iedereen crisis!
In België bestaat nog steeds een loonkloof tussen vrouwen en mannen. Vrouwen verdienen elk jaar 23,1% minder dan mannen, en dit verschil loopt op tot 30% wanneer het om pensioenen gaat. De lonen in de zorgsector zijn al erg laag en 44% van de vrouwelijke werknemers werkt deeltijds.
Het zijn niet de mannen die te veel betaald krijgen, het zijn de vrouwen die niet genoeg betaald krijgen, zelfs niet om financieel onafhankelijk te zijn. Dit betekent dat twee keer zoveel vrouwen zich in een situatie van financiële afhankelijkheid bevinden.
—> We willen strijden voor een minimumloon van €14/uur, of €2300 bruto per maand. Laten we strijden tegen onvrijwillig deeltijdwerk door het beschikbare werk tussen ons allen te verdelen via een collectieve arbeidsduurverkorting zonder loonverlies, met compenserende aanwerving en vermindering van de werklast. Laten we ook strijden voor openbare diensten die een echte combinatie van gezins- en beroepsleven mogelijk maken.
Een economische crisis die bijzonder gewelddadig is voor vrouwen
Volgens de RVA was het aantal tijdelijke werklozen in 2020 drie keer zo hoog als tijdens de economische crisis van 2009. Er is nu een zeker dempend effect, maar dat zal niet blijven duren. Vrouwen zijn oververtegenwoordigd in onzekere jobs, ze vormen nog steeds een reserve aan arbeidskracht en hun inkomen wordt vaak beschouwd als niet meer dan een aanvulling in het huishouden. Zij worden als eersten getroffen door jobverlies. In december bijvoorbeeld ging in de VS bijna 100% en in Italië 98% van de verloren jobs verloren bij vrouwen.
Dit alles draagt in hoge mate bij tot het gebrek aan aandacht dat vrouwen in de samenleving ondervinden, hetgeen seksisme voedt en gevaarlijk versterkt. Anderzijds zorgt de explosieve toename van het aantal werklozen voor een neerwaartse druk op alle arbeidsvoorwaarden en lonen.
—> We moeten ons bij het verzet aansluiten en strijden om onze rechten te verdedigen en nieuwe rechten te winnen!
Strijden tegen onzekerheid en tekorten
De grote betoging van de gezondheidszorg en de vergetenen gaat ons allen aan. Alle precaire en vergeten sectoren van de crisis hebben er hun plaats: van kinderopvang tot het onderwijs, bij wie het gebrek aan middelen door de pandemie eveneens extra in de verf is gezet. De sectoren die het minst door het coronavirus zijn getroffen, kunnen ook massaal in solidariteit mobiliseren. Er is geen andere manier om nieuwe sociale overwinningen te behalen dan door solidariteit en eenheid in de strijd.
—> Campagne ROSA komt op voor socialistisch feminisme en wil het probleem bij de wortel aanpakken: het kapitalisme. Een kleine kapitalistische elite buit ons uit en moet ons verdelen (door racisme, sexisme, LGBTQI-fobie, …) om ons verzet te verzwakken. We moeten af van dit systeem om een samenleving te bouwen die gebaseerd is op de ontwikkeling van ieder van ons. Sluit je aan bij ons blok op 29 mei.
Afspraak : 29 mei om 15.00 uur, Centraal Station Brussel