28 September : Werelddag voor veilige abortus

Socialistisch feministische strategie voor de strijd tegen rechtse aanvallen. Standpunt van ROSA International Socialist Feminists.

Advocaten worden ingeschakeld voor de behandeling van buitenbaarmoederlijke zwangerschappen. Kankerpatienten die geen levensreddende behandeling krijgen omdat ze zwanger zijn. Slachtoffers van seksueel geweld wordt de morning after pil geweigerd. Binnen enkele weken na de omverwerping van Roe v Wade wordt in de VS de dystopische realiteit van een abortusverbod voor alle zwangere mensen blootgelegd.

De wereldwijde impact is scherp: aan de ene kant kijken mensen over de hele wereld vol afschuw toe, aan de andere kant staat extreem rechts te watertanden om soortgelijke abortusverboden op te leggen in landen in Europa, Latijns-Amerika en daarbuiten.

De strijd om de controle over het vrouwenlichaam neemt wereldwijd toe: in landen als China, Italië, Hongarije en de VS worden abortusrechten aangevallen, niet alleen juridisch maar ook feitelijk. Zelfs in landen waar abortus legaal is, wordt de toegang vaak beperkt door het gebruik van “gewetensbezwaren”, gebrek aan financiering en andere druk van het conservatieve establishment.

Tegelijkertijd hebben massamobilisaties op straat echte voordelen opgeleverd voor de toegang tot abortus – kijk maar naar de overwinningen in Ierland, Zuid-Korea, Argentinië, Mexico, Colombia en andere landen. Terwijl de feministische beweging die de afgelopen 10 jaar de wereld heeft overspoeld, vecht voor lichamelijke autonomie, heeft een deel van de rechtse elite het terugdringen van abortus tot een belangrijk onderdeel van haar programma gemaakt.

Toch blijkt uit peilingen in het ene land na het andere dat de meerderheid van de bevolking er geen bezwaar tegen heeft dat abortus toegankelijk is. Waarom zijn deze reactionairen er dan zo op gebrand deze kwestie te polariseren?

Laten we eerst hun adembenemende hypocrisie aan de kaak stellen. Hard rechts is niet “pro-leven”. Dit zijn dezelfde mensen die verantwoordelijk zijn voor het laten verdrinken van vluchtelingenkinderen in de Middellandse Zee, de gedwongen sterilisatie van Oeigoerse vrouwen, afschuwelijke retoriek gericht op en met gevaar voor het leven van LGBTQ-mensen, het helpen en aanzetten tot een babyvoedselcrisis die de VS de hele zomer in zijn greep hield. Met hun acties heeft het rechtse establishment keer op keer bewezen dat het er niet om geeft dat mensen sterven.

De recente abortusaanvallen bevestigen dit nogmaals – we weten allemaal dat het moeilijker maken toegang tot abortus er niet voor zorgt dat er geen abortussen meer plaatsvinden, maar dat zwangere mensen alleen maar meer risico lopen. Dus wat is de echte reden voor deze aanvallen? En hoe kunnen we ze met succes bestrijden?

Waarom wil een deel van de heersende klasse zo graag ons recht op lichamelijke autonomie terugdringen?

Deze aanvallen moeten worden gezien in de bredere context van de vele crises van het kapitalisme wereldwijd, die allemaal van invloed zijn op het vermogen van mensen om echte vrijheid te hebben in hun beslissing om al dan niet kinderen te krijgen. Een nieuwe wereldwijde economische crisis bedreigt de winsten, waardoor een deel van de elite zich zorgen maakt over het vinden van voldoende goedkope arbeidskrachten. De crisis van de kosten van levensonderhoud die de arbeidersklasse op alle continenten treft, maakt de keuze om kinderen te krijgen voor een nieuwe generatie nog verder buiten bereik. De klimaatcrisis verdrijft miljoenen mensen van huis en haard, waardoor een nieuwe vluchtelingencrisis ontstaat. Oorlog en conflicten dwingen vrouwen en kinderen tot bittere en kwetsbare omstandigheden ver van huis. De crisis in de sociale zorg heeft het kantelpunt bereikt: in veel landen staan de onderwijssystemen op instorten en de covid crisis heeft al aangetoond dat de gezondheidssystemen op een breekpunt staan. Voeg daarbij de crises van gendergeweld, systematisch racisme, aanvallen op trans- en LGBTQ-rechten – de lijst is eindeloos.

De heersende klasse is niet geïnteresseerd in of in staat om deze systemische tekortkomingen aan te pakken. Sommigen van hen noemen zichzelf misschien feministisch of ” woke “, maar in werkelijkheid kun je er niet op vertrouwen dat ze vechten voor echte lichamelijke autonomie of echte verandering. Zij zijn het misschien eens met wettelijke toegang, maar zullen nooit met ons vechten voor werkelijke toegang – veilige, gratis, legale abortus.

Elk jaar vinden er wereldwijd ongeveer drieënzeventig miljoen abortussen plaats, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Dit komt neer op ongeveer negenendertig abortussen per duizend vrouwen wereldwijd, een cijfer dat sinds 1990 ongeveer gelijk is gebleven. Met name tussen landen met minder beperkingen en landen met meer beperkingen zijn er verschillen: Tussen 1990-94 en 2015-19 daalde het gemiddelde abortuscijfer in landen met over het algemeen legale abortus (met uitzondering van China en India) met 43 procent. In landen met strenge beperkingen op abortus daarentegen steeg het gemiddelde abortuscijfer met ongeveer 12 procent. https://www.cfr.org/article/abortion-law-global-comparisons

In wezen is het in het belang van de gevestigde orde om de status quo te handhaven, of meer specifiek om hun winsten en hun rijkdom te beschermen. Het ondermijnen van de lichamelijke autonomie van vrouwen heeft voordelen voor hen. In economisch opzicht, zoals in landen als China, maakt de heersende klasse zich zorgen over dalende geboortecijfers en het blijvende aanbod van goedkope arbeidskrachten. Ideologisch, omdat de retoriek rond “traditionele gezinswaarden” probeert vrouwen verder terug te dringen in de rol van onbetaalde verzorger, waardoor nog meer kan worden bezuinigd op investeringen in essentiële diensten als gezondheidszorg en onderwijs en de arbeidsomstandigheden en lonen in die sectoren worden uitgehold.

Wie van dit alles in de eerste plaats profiteert is duidelijk: de ongelijkheid is nog nooit zo groot geweest in de geschiedenis! De tien rijkste mannen van de wereld hebben hun fortuin meer dan verdubbeld van 700 miljard dollar tot 1,5 biljoen dollar – met een snelheid van 15.000 dollar per seconde of 1,3 miljard dollar per dag – gedurende de eerste twee jaar van een pandemie, die het inkomen van 99 procent van de mensheid heeft doen dalen en meer dan 160 miljoen mensen meer tot armoede heeft gedwongen.

Wereldwijd bedraagt de waarde van onbetaalde huishoudelijke arbeid nu meer dan 10 biljoen dollar per jaar en dat bedrag stijgt nog steeds. Maar de ideologische impact van een terugkeer naar “traditionele gezinswaarden” gaat veel verder dan dat – met zijn hypocriete seksuele moraal wordt de seksualiteit van vrouwen en LGBTQ-mensen in twijfel getrokken en ondermijnd en worden seksistische en homofobe houdingen verder aangemoedigd.

De strijd rond abortusrechten maakt deel uit van een veel bredere strijd rond lichamelijke autonomie en gelijkheid voor iedereen, ongeacht seksualiteit of geslacht. Elke controle op ons lichaam laat zien hoezeer de strijd van transpersonen en vrouwen met elkaar verbonden is – wij zijn de eersten die de prijs betalen voor beleid en ideologieën die ons proberen te dwingen ons leven te leiden volgens rigide, achterhaalde gender- en seksuele normen die niet overeenkomen met ons streven naar vrijheid over ons eigen lichaam, maar die worden gebruikt om de bredere strijd van transpersonen, LGBTQ en vrouwen te ondermijnen en zelfs tot zwijgen te brengen.

Abortusverboden houden abortussen niet tegen. Wat ze wel doen is de stress en de financiële lasten voor mensen met een crisiszwangerschap enorm verhogen. Het gebrek aan toegang tot legale abortuszorg leidt ertoe dat velen hun toevlucht nemen tot gevaarlijke, zelfs levensbedreigende opties (*). Zij die het zich kunnen veroorloven, reizen gewoon naar een plaats waar abortus legaal beschikbaar is. Degenen die het zich niet kunnen veroorloven, moeten op andere manieren hulp zoeken. Abortuspillen, die nu wereldwijd door miljoenen vrouwen veilig thuis worden gebruikt (legaal of illegaal), werden voor het eerst “ontdekt” door vrouwen in de favellas van Latijns-Amerika – zwangere mensen die zich geen andere middelen voor een abortus konden veroorloven.

Abortusverboden creëren ook een afschuwelijk “chill-effect” in de kraamzorg in het algemeen en brengen daardoor de medische zorg voor alle zwangere mensen in gevaar. De tragische en dodelijke gevolgen hiervan zijn te vinden in elk land met een abortusverbod. In Ierland heeft de afschuwelijke behandeling van Savita Halappanavar, 17 weken zwanger toen zij een miskraam kreeg en stierf aan sepsis door de onwil van de medische wereld om in te grijpen, een massabeweging op gang gebracht om het abortusverbod ongedaan te maken.

Haar verhaal resoneerde zo sterk bij de mensen omdat het de angst weerspiegelde die alle zwangere mensen in Ierland voelden om niet te worden gehoord en zonder respect voor hun lichaam te worden behandeld door een medisch establishment die meer inzit met de wet dan met het echt luisteren naar zwangere personen en hun levens hoger inschatten dan juridische overwegingen. Abortusverboden zijn gevaarlijk voor mensen die zwanger kunnen worden en treffen onevenredig veel mensen die het meest uitgebuit en onderdrukt worden – dus hoe vechten we ertegen en bouwen we een beweging op die vrije, veilige en legale abortus realiseert die toegankelijk is voor iedereen die het nodig heeft?

Bijna 90 procent van de abortussen in landen met liberale abortuswetgeving wordt als veilig beschouwd, vergeleken met slechts 25 procent van de abortussen in landen waar abortus verboden is. Volgens de WHO is ongeveer 5-13 procent van de moedersterfte wereldwijd te wijten aan complicaties van onveilige abortussen, waarvan de overgrote meerderheid plaatsvindt in neokoloniale landen (Oxfam briefing “Ongelijkheid doodt”, 17 januari 2022).

De massamobilisaties op straat die we hebben gezien in landen als Ierland, Zuid-Korea, Argentinië en Mexico geven ons een startpunt. In al deze landen werden overwinningen behaald inzake de toegang tot abortus, en deze werden in de eerste plaats behaald door een beweging van onderuit die de kwestie op de politieke agenda zette door middel van mobilisaties op straat. Zij oefenden onophoudelijke druk uit op het politieke establishment om het tot actie te dwingen.

Elk van die bewegingen liet zich inspireren en trok lering uit wat er in andere landen gebeurde – meer dan ooit is de strijd voor lichamelijke autonomie internationaal. In Ierland speelden ROSA en de Socialist Party een zeer actieve rol in de beweging voor de intrekking van het grondwettelijk verbod en namen zij initiatieven die essentieel waren voor het bereiken van abortus op verzoek tot 12 weken in het openbare gezondheidsstelsel.

Die prestatie was gebaseerd op het groeiende pro-keuze sentiment in de arbeidersklasse in het algemeen en niet op de zwakke “pro-herziening” uitspraken van de liberale establishment figuren, die ons een herroeping beloofden “in de komende 20 jaar”! We hielpen bouwen aan een beweging die de brede steun in de samenleving activeerde op straat, in massale demonstraties, dagen van actie, petitie, straat kraampjes, met behulp van elke gelegenheid om de politieke druk te verhogen. Met brede steun organiseerde ROSA het publiekelijk trotseren van het grondwettelijk verbod door het organiseren van high profile abortusbussen en hielp bij het veilig beschikbaar maken van abortuspillen. Door het gebruik van abortuspillen door duizenden vrouwen per jaar tot een publiek bekend feit te maken, dwongen we de gevestigde orde tot actie – elke wetgeving zou met deze realiteit rekening moeten houden en gratis, veilige, legale abortus op verzoek tot minstens 12 weken mogelijk moeten maken.

De recente aanvallen op de toegang tot abortus hebben echter ook wereldwijde gevolgen. Met name de nederlaag van Roe v Wade in de VS is wereldwijd gevolgd en heeft extreem-rechts in landen als Italië en Hongarije al aangemoedigd. De nederlaag van Roe v Wade was geen blikseminslag – het was een doelbewuste en zeer gemotiveerde aanval die werd uitgevoerd door een aanzienlijk deel van de Republikeinse Partij. De jarenlange uitholling van de toegang tot abortus en van de wettelijke rechten heeft de basis gelegd voor deze nederlaag. Even belangrijk is het totale gebrek aan reactie van de rest van de gevestigde orde – Democraten hebben 40 jaar lang beloofd Roe v Wade bij wet vast te leggen, maar er nooit iets aan gedaan.

NGO’s en organisaties voor gezinsplanning die banden hebben met de Democratische Partij hebben niet de les geleerd van andere landen dat abortusrechten alleen kunnen worden verdedigd/gewonnen door actieve organisatie van onderaf en blijven in plaats daarvan hun lot in handen leggen van dezelfde partij die al 40 jaar lang niet bereid is gebleken om voor deze kwestie te vechten! Het resultaat was dat toen Roe v Wade onder vuur kwam te liggen, het failliet van een ” leiding ” die zich schikt naar de democraten, zonder duidelijk programma of strategie en verlamd door gebrek aan actie, pijnlijk duidelijk werd. Op de dag dat Roe werd vernietigd, was Socialist Alternative in veel steden de organisatie die protesten organiseerde om de voelbare woede van zovelen op straat te brengen.

Ondanks dit gebrek aan leiderschap blijft toegang tot abortus een enorm politiek thema in de VS – zozeer zelfs dat het de komende tussentijdse verkiezingen heeft beïnvloed. Uit peilingen blijkt dat de steun voor toegang tot abortus in de VS is toegenomen sinds de uitspraak van het Hooggerechtshof. Vrouwen registreren zich razendsnel om te gaan stemmen. In staten als Arizona en Pennsylvania moesten Republikeinse kandidaten onder druk van het electoraat hun harde anti-abortus standpunt al terugnemen – de verkiezingen worden gezien als een eerste slagveld om de anti-abortus agenda terug te dringen.

Maar dit zal niet genoeg zijn voor een echte overwinning. Om de rechtse agenda resoluut terug te dringen, moeten we de arbeidersgemeenschappen organiseren en samenbrengen, en de woede bundelen in een beweging met een duidelijke strategie en programma. De overwinning van Socialist Alternative en raadslid Kshama Sawant in Seattle is een uitstekend voorbeeld van het soort strategie dat we nodig hebben. De campagne maakte van Seattle de eerste abortusvrije stad in het land – een belangrijke overwinning op zich en door de timing ervan, die bewijst dat de nederlaag over Roe v Wade niet het einde betekent, maar het begin kan zijn van een terugslag die uitgroeit tot een belangrijke beweging in de hele VS met steun van een meerderheid van gewone mensen.

Socialist Alternative heeft deze overwinning behaald door druk van onderaf op te bouwen, door mensen uit de arbeidersklasse in Seattle te mobiliseren en door ons openbaar ambt te gebruiken om deze druk zo effectief mogelijk te vertegenwoordigen. Het indienen van petities bij de kiezers, het organiseren van toespraken tijdens de raadsvergaderingen en een duidelijk voorstel over wat nodig is om een effectieve abortusvrije stad te zijn (inclusief het trotseren van arrestatiebevelen) leidden tot een stemming waarbij de lokale Democraten vonden dat ze geen andere keuze hadden dan het initiatief te steunen.

Dit is een voorbeeld van het soort strategie dat we nodig hebben. Een strategie die gebaseerd is op de werkelijke kracht van het opbouwen van een actieve massabeweging op straat en in de gemeenschappen die bereid is het abortusverbod te trotseren omdat de actieve steun daarvoor georganiseerd is. Een beweging die zonder illusies eist – niet vraagt – dat politici de gezondheid van zwangere mensen boven het ideologische geklets van extreem-rechts stellen. Een beweging die geworteld is in onafhankelijke actie en vertegenwoordiging van de arbeidersklasse. Zo’n beweging baseert haar programma op wat nodig is om echte reproductieve keuze voor mensen uit de arbeidersklasse te verbeteren. Gratis, veilige en legale abortus, ja, maar ook gratis gezondheidszorg, inclusief toegankelijke genderbevestigende zorg, gratis kinderopvang en economische en huisvestingszekerheid.

Als we dat in een bredere context bekijken, het soort maatregelen dat nodig is om lichamelijke autonomie op een echte manier te bereiken, wordt het duidelijk dat we er niet op kunnen vertrouwen dat de gevestigde politici voor ons zullen vechten. Dit programma kan alleen worden verwezenlijkt door de status quo te betwisten, door te vechten voor een economisch beleid dat de behoeften van mensen boven de winsten van de zeer weinigen stelt.

Dat betekent een strijd over wie die middelen controleert en bezit – gezondheidszorg niet met winstoogmerk, maar democratisch eigendom van en gecontroleerd door de gemeenschappen die er gebruik van maken. Geen speculatieve huizenbubbels die de zakken van grote projectontwikkelaars vullen, maar volkshuisvesting met huurcontrole en huurzekerheid.

Het betekent het opbouwen van een beweging die AL diegenen samenbrengt die baat zouden hebben bij dergelijke maatregelen – de grote meerderheid van ons, de arbeidersklasse in al haar verscheidenheid – zodat we sterk genoeg zijn om een kapitalistisch systeem aan te vechten dat van crisis naar crisis hobbelt en altijd probeert ons de prijs ervoor te laten betalen. Het kapitalisme als systeem heeft gefaald – om ons basiszekerheid te geven, om te voorzien in onze basisbehoeften en aspiraties, zelfs om ons controle te geven over ons eigen lichaam.

Onze strijd voor lichamelijke autonomie moet ook duidelijk wijzen op de schuld van het systeem – onze strijd is een antikapitalistische strijd. De enorme hulpbronnen die momenteel wereldwijd worden opgepot door een kleine elite van particuliere profiteurs zouden kunnen worden gebruikt om de vele problemen aan te pakken waarmee dit systeem ons heeft opgezadeld, maar alleen als we ze in democratisch publiek bezit nemen. Een socialistische samenleving is gebaseerd op het begrip “van ieder naar vermogen, aan ieder naar behoefte” – solidariteit, fundamentele menselijkheid en respect voor ieder van ons. Dat is de basis voor een samenleving waarin lichamelijke autonomie werkelijk kan worden bereikt.

Als u ons wilt helpen dit socialistische alternatief op te bouwen, doe dan met ons mee! De internationale dag van veilige abortus is op 28 september. Het is overduidelijk dat we van deze dag een dag van internationale protesten moeten maken, waarbij we eisen dat ons recht op lichamelijke autonomie overal ter wereld wordt gerespecteerd. ROSA en ISA organiseren en nemen deel aan lokale protesten over de hele wereld – kom langs.

Voor veilige toegang tot abortuspillen, neem contact op met https://aidaccess.org/en/ of https://www.womenonweb.org/en/.


Dit artikel delen :

ROSA organiseert acties, evenementen en campagnes om te strijden tegen seksisme en het systeem die het onderhoudt : het kapitalisme.