Strijd tegen verkrachtingscultuur opvoeren!

Een 50-jarige onderwijzer werd door de Luikse strafrechtbank vrijgesproken van verkrachting en aanranding van de eerbaarheid, ook al was hij eerder bij verstek veroordeeld. Eén van de slachtoffers stelde dat het gerecht verbazing blijkbaar verwart met instemming.

In België denkt 81% van de slachtoffers dat justitie haar rol niet gespeeld heeft na gewelddaden. Dat is een enorm hoog cijfer, temeer daar de Belgische wetgeving vrij uitgebreid is in het veroordelen van geweld op vrouwen. Sinds 2014 zijn zelfs pesterijen op straat strafbaar. Verkrachting is een misdrijf, ook binnen een koppel, en dat al sinds 1989. In tegenstelling tot veel andere landen moet instemming in België expliciet gemaakt worden. Maar de realiteit geeft ons een veel minder rooskleurig beeld…

Verkrachting aan Luikse academie: beschuldigde vrijgesproken

Een 50-jarige onderwijzer werd door de Luikse strafrechtbank vrijgesproken van verkrachting en aanranding van de eerbaarheid, ook al was hij eerder bij verstek veroordeeld. De verdachte werd vrijgesproken ondanks overweldigend bewijs zoals foto’s, sms’jes, getuigenissen van twee slachtoffers en van personeelsleden die bevestigden dat het niet de eerste poging was. Deze man gebruikte zijn status als docent aan de Academie om een aantal van zijn studentes onder het mom van ‘zich laten gaan in artistieke vrijheid’ expliciete seksuele handelingen te laten doen.

De rechtbank heeft hem vrijgesproken op basis van twijfel over de instemming van de slachtoffers. Eén van de slachtoffers stelde dat het gerecht verbazing blijkbaar verwart met instemming. Nochtans is de hele context erg duidelijk. Wat zijn we dan met wetten die vrouwen als slachtoffer van geweld proberen te beschermen? Neen, wetten op zich zijn klaarblijkelijk niet voldoende!

Geweld op vrouwen is niet banaal

Verkrachtingscultuur is alomtegenwoordig: van reclame tot televisie en in het dagelijkse leven. Er is geen veelheid aan geïsoleerde gevallen, het gaat om een diepgaand maatschappelijk probleem. Vrouwen worden beschouwd als tweederangsburgers. Naast de objectivering van hun lichaam bevinden zij zich vaak in een inferieure sociale positie – en nog meer in de verhouding tussen studenten en docenten die een aanzienlijke impact hebben op de professionele toekomst van hun studenten. Ook vrouwelijke werknemers, die vaak onzekerder zijn dan hun mannelijke tegenhangers, vinden het moeilijk om een situatie van geweld op het werk te verlaten in de wetenschap dat het moeilijk is om een nieuwe baan te vinden en dat de voorwaarden voor het verkrijgen van een werkloosheidsuitkering steeds restrictiever worden. Seksisme, zoals racisme, homofobie, transfobie en alle andere vormen van discriminatie, verdeelt ons in de strijd voor een samenleving die beter zou kunnen inspelen op de behoeften van de hele bevolking in haar verscheidenheid.

Deze vaststelling heeft de afgelopen jaren wereldwijd tot strijdbewegingen geleid. Dergelijke bewegingen veranderen de manier waarop de bredere lagen van de bevolking tegen seksisme en ongelijkheid in het algemeen aankijken.

We moeten het seksisme en alle fenomenen die daaruit voortvloeien aan de kaak stellen en bestrijden. Het bestrijden van de specifieke onderdrukking van vrouwen betekent het bestrijden van de materiële basis van die onderdrukking. Naar onze mening komen de eisen tegen de onderdrukking van vrouwen overeen met die van de arbeidersbeweging als geheel: strijden voor een samenleving waarin we met de meerderheid van de bevolking beslissingen nemen en de basis leggen voor een democratisch beheerde planning van de economie die vertrekt van de behoeften van iedereen.

Geen kapitalisme zonder seksisme

De strijd om een einde te maken aan deze wereld van geweld, onderdrukking, armoede en besparingen moet socialisme op de agenda zetten.

  • Voor publieke investeringen in de zorg voor slachtoffers, voor publieke herfinanciering van de sociale sector, voor publieke investeringen in het creëren van opvangcentra voor degenen die deze nodig hebben, voor de opleiding van veldwerkers;
  • Voor een echt preventiebeleid;
  • Tegen de objectivering van vrouwen;
  • Voor economische onafhankelijkheid van vrouwen, voor stabiele en goed betaalde jobs en voor een minimumloon van 14 €/uur.

Dit artikel delen :

ROSA organiseert acties, evenementen en campagnes om te strijden tegen seksisme en het systeem die het onderhoudt : het kapitalisme.